“Τρίτη του Πάσχα..μετά από ένα τετραήμερο συνώνυμου του φαγητού, του ποτού και της διασκέδασης ήρθε η ώρα για τη μεγάλη βόλτα. «Πάμε Βόρη ;». Λίγα δευτερόλεπτα σκέψης ήταν αρκετά, καλό λάδωμα ,τσεκάρισμα στα φρένα ,ρυθμίζουμε τον αέρα στα λάστιχα και η πρόκληση ξεκινά. 3 το μεσημέρι με αφετηρία το Νειμποριό ,ο καιρός ανοιξιάτικος και το κοντομάνικο για την ώρα επιβάλλεται. Μετά τις πρώτες πεταλιές στην παραλία πιάνουμε το συνεχή ανήφορο για 15 χμ. Τρείς, αλλά λέοντες ,ο ενθουσιασμός ζεσταίνει την ψυχή και τα πόδια αρχίζουν να πιάνουν ρυθμό στην ανάβαση. Ανεβαίνοντας ,περνάμε την Αγιά Τριάδα, Κάτω τα Γυάλια, δεξιά οι Στενιές. Προχωρώντας μες στο πράσινο φτάνουμε μετά από 6 περίπου χμ στα Αποίκια. Ο σορόκος αρχίσει να μας δροσίζει ενώ οι παλμοί ανεβαίνουν μαζί με το υψόμετρο. Η θέα απεριόριστη, η Τήνος νότια και οι ακτές της Ικαρίας ανατολικά να αχνοφαίνονται. Περνάμε πάνω από τον Άγιο Νικόλα, μικραίνουμε τη σχέση στο σασμάν και διασχίζουμε το πιο ανηφορικό κομμάτι πριν τη Βουρκωτή. Μετά από 1ώρα και 40 περίπου λεπτά, φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής 1 χμ μετά το χωριό, 730 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Νότια και ανατολικά απλώνονται η ρεματιά και η παράλια Άχλα. Βόρεια το μάτι φτάνει μέχρι τα βουνά της Εύβοιας. Ο στόχος βρίσκεται πλέον σε απόσταση αναπνοής, ορατός πια δεν μένει παρά να κατακτηθεί. 6 χμ κακοτράχαλου χωματόδρομου ξεκινούν και η αποζημίωση της βαρύτητας ξεκινά απότομα. Με κατεύθυνση βορειοανατολικά, ο ελικοειδής δρόμος με την έντονη κλίση και τα βαθιά νεροφαγώματα βυθίζει τις αναρτήσεις και οξύνει τις αισθήσεις. Έπειτα από 20 λεπτά χαμηλής πτήσης αντικρύζουμε το ναυάγιο. Άγριο μέρος, λογικό να μην υπάρχει ψυχή εδώ πέρα. Το τέλος του δρόμου μας οδηγεί στην παραλία της Βόρης. Ολιγόλεπτη στάση στο ποτάμι, κουβεντούλα και χάζι στα γρήγορα γιατί η επιστροφή μας περιμένει όπως και το σκοτάδι. Κατά τις 6 τραβάμε το δρόμο της επιστροφής με κατεύθυνση το χωριό Άρνη. Ο 7 χιλιομέτρων χωματόδρομος σε καλοπιάνει αρχικά διασχίζοντας την κατάφυτη κοιλάδα με τα κονάκια και τα καλλιεργημένα μποστάνια. Στα μισά η κλίση αυξάνει απότομα και η ποδηλατική μέθη λόγω της κούρασης ξεκινά. Με κόντρα άνεμο σε τέτοιο έδαφος το μόνο που σε κινεί είναι το πείσμα. Σα μια γροθιά αφού περάσαμε πάνω από την κοιλάδα στα Λεύκα, μπαίνουμε επιτέλους στην Άρνη. Βαμμένοι μαζί με τα ποδήλατα από το κοκκινόχωμα κάνουμε στάση στην εκκλησία του χωριού, ζητώντας απεγνωσμένα νερό. Μπανάνα, παστελάκι και ξηροκάρπια μετριάζουν την πείνα ,τα παγούρια γεμίζουν και η πορεία συνεχίζεται ακάθεκτα. «Μέχρι τη στροφή για τα Άχλα είναι το ζόρι, 7 χλ άσφαλτος» , φωνάζει ο αρχηγός. Αφήνουμε πίσω μας το χωριό και ποδηλατώντας πλέον υπερβατικά οδεύουμε στη λύτρωση. Ο ήλιος έχει πια δύσει, και το λιγοστό πια φως αντανακλάται στον Προφήτη Ηλία στην κορυφή του βουνού. Η θερμοκρασία έχει γίνει χειμωνιάτικη που μαζί με το δυνατό αέρα τρυπάει τα πάντα. Φτάσαμε στα 730 ξανά..Ντυμένοι ζεστά, με τα φώτα αναμμένα κατηφορίζουμε ταχύτατα από τη Βουρκωτή για τη Χώρα. Τα αυτιά βουίζουν από τον αέρα και βουλώνουν από την απότομη αλλαγή υψομέτρου. Μια ριπή φωτός από το φάρο της Γριάς στα Άχλα με τυφλώνει προς στιγμή. Η ποδηλατική τριάδα σε αυστηρή παράταξη για λόγους ασφαλείας οδεύει στην ολοκλήρωση. Καμπάνες χτυπούν από τον Άγιο Νικόλαο. Το γαλακτικό οξύ μου φέρνει παραισθήσεις αλλά και μια απερίγραπτη ευφορία. Προχωρούμε, αριστερά η Χώρα φωτισμένη σαν πλοίο μες στη θάλασσα. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω φτάνουμε στο Νειμποριό.9 και 20 , 6 ώρες στο δρόμο. Τα φρένα έχουν ανάψει και σφυρίζουν σαν τρελά. Άτιμη βαρύτητα , μια ζωή θα παλεύουμε στο υπόσχομαι, μα το ποδήλατό μου !!!
” Πληροφορίες Gps – wikiloc , Video στο Youtube
Παραλία Βόρη πληροφορίες :
Μήκος διαδρομής: 51,34 χιλιόμετρα Υψόμετρο min: 31 μέτρα, max: 789 μέτρα Υψ. διαφορά ανάβαση: 1.872 μέτρα, κατάβαση: 1.909 μέτρα Βαθμός δυσκολίας: 
Μόνο για έμπειρους
